Dit keer geen uitgebreid verhaal over waar we zijn geweest en wat we allemaal hebben gezien, maar een verslag van wat ons zoal bezig houdt tijdens onze wereldreis.

We krijgen via de email namelijk veel vragen over hoe het nu voelt om zo lang van huis te zijn, of het reizen al een 'way of life' is geworden, of we het allemaal nog wel kunnen verwerken, of we samen nog wel door 1 deur kunnen of we elkaar al zat zijn, of er heimwee is en ... of er geen kapper is downunder .. ha ha.

Dus daarom even wat inside information. Is het reizen een way of life geworden? Ja en Nee. Aan de ene kant wel, omdat je bijvoorbeeld makkelijker dan in een verre reis van vier weken en dagje 'vrij' neemt. Je maakt je er immers niet druk over of je daardoor iets wel of niets mist, tijd genoeg. Bovendien heb je zo'n dagje vrij soms ook gewoon nodig, want je kunt niet acht maanden lang 24 uur per dag on the run zijn. Er moet ook tijd zijn om dingen op te slaan en te verwerken.

Verders moeten we hier ook gewoon onze boodschapjes doen. Ik heb tijdens een vakantie nog nooit een nieuwe deo, shampoo, tandpasta, tampons of medicijnen moeten kopen. En ik kan je zeggen dat bijvoorbeeld bij de Argentijnse kruidvat dat allemaal net wat meer tijd kost dan thuis. Want is dit nu gewone shampoo of haarschampoo? En wat is een schimmelnagel in het Spaans (stond niet in het wat&hoe boekje)? Blanco schoenpoets blijkt na aankoop spierwitte schoenpoets te zijn in plaats van doorzichtig en zo hebben we nog wel vaker iets gekocht of gegeten wat niet helemaal het oorspronkelijk plan was. Ik hoor jullie denken 'schoenpoets?' Ja, als je acht maanden met je schoenen wilt doen, zul je af en toe een spray of poets moeten kopen. Hier in Azië kun je het uiteraard op de hoek van elke straat voor nog geen euro laten doen.

Toch is het reizen nog niet volledig een way of life geworden. We beseffen ons namelijk nog elke dag dat een wereldreis wel heel uniek en bijzonder is en dat we van elke dag moeten genieten (lukt niet altijd hoor als je wegspoelt op Fraser Island bijvoorbeeld). En daarnaast hoeven we natuurlijk niet te werken, hetgeen toch ook wel een behoorlijk verschil maakt. Ons wekkertje gaat echter wel vrij vaak vroeg in de ochtend, maar na het indrukken van de snooze knop is het opstaan toch makkelijker als je weet dat je niet de file in hoeft maar gewoon de vlucht naar Sydney moet halen.

Hebben we ook stress? Yes, zo af en toe zeker wel. Bijvoorbeeld als een pas hoog in de bergen wordt afgesloten en je een vlucht vanaf de andere kant hebt geboekt. Maar ook als je dolgraag naar Tibet wilt en China een aantal maanden geleden de regels voor het aanvragen van een visum drastisch heeft veranderd. Je kunt nu alleen nog een visum en dus reisvergunning voor Tibet aanvragen in het land van herkomst. We moeten dan dus 'even' terug naar Nederland, hetgeen de regels van onze wereldticket weer niet toelaten. En stel dat ze na de Olympische Spelen de regels weer versoepelen, dan zul je een uitgebreid reisplan moeten overleggen waar we precies in staat wanneer je in welk hotel zult verblijven. Aangezien wij alleen een trein van Chengdu (China) naar Tibet willen boeken, zullen we dus een kopie van de boekingsbevestiging moeten overhandigen. Maar ja, we boeken liever geen treinticket als we niet eens weten of we uberhaupt het land in komen. Nou, dat soort 'problemen' heb je dus als wereldreiziger.

Of zoals het wijzigen van de route van het wereldticket. Qantas in Nederland geeft aan dat we de route bij het ticketoffice in Cairns moeten wijzigen. De vrouw daar achter de balie flipte echter toen ze zag hoeveel werk dat was en voor het eerst zagen we een Australiër in de stress. Aanvakelijk wilde ze het allemaal niet gaan doen, maar na lang praten, ging ze voor ons aan de slag. Met als gevolg dat alles gewijzigd is, maar we ook op vijf minuten na de vlucht van Cairns naar Sydney hadden gemist. 'No worries', zouden de Aussies zeggen ...

Zijn we elkaar al beu? Nee, nog lange niet! Samen een wereldreis maken is voor velen denk ik wel de absolute relatietest, maar aangezien we al zo vaak samen een verre reis hebben gemaakt, zijn we helemaal op elkaar ingespeeld. Zonder overleg hebben we van nature eigenlijk al een soort taakverdeling tijdens de reis. Ik ben meer van het regelen, onderhandelen, afdingen en het uitzoekwerk. Guido is meer van het eindeloze geduld met name in de wat communistische landen waar je zeker niet boos moet worden als je iets niet voor elkaar krijgt. Dan ben je namelijk nog verder van huis.

Heimwee? Bij Guido een volmondig NEE, maar dat hadden jullie ook niet anders verwacht denk ik. Maar ik moet toegeven dat ik tot mijn eigen verbazing erg weinig heimwee heb. Hetgene dat ik het meest mis zijn de mensen in Nederland en het zelf koken (wordt komende vier maanden lasting). Niet zo zeer het huis, de uitgebreide garderobe of de auto. Tuurlijk zou het heerlijk zijn om wat vaker iets anders te kunnen dragen, maar dat zijn toch niet de essentiële dingen. Met name mensen maken je wereldje heb ik gemerkt. Gewoon even een bakkie doen bij paps & mams, een lekkere strandwandeling, terrasje of sauna'tje pikken met een vriendin, even bijkletsen met de collega's, een tenniswedstrijdje spelen of lekker bbq'en met vrienden en familie. Dat zijn wat mij betreft de dingen die ik het meest mis tijdens zo'n lange reis en waar ik wel naar uit kan kijken in december.

Enne ... of ze een kapper hebben downunder? Zekers wel! Ik had me al voorgenomen om maar 1x naar de kapper te gaan en Australie leek me daar de meest geschikte plaats voor. Een vriendin van mij weet namelijk uit ervaring dat highlights bijwerken in Azië enigszins geel kan uitpakken, omdat ze hier alleen dat gitzwarte haar gewend zijn en het bij ons iets minder lang moet intrekken ;-) En dus heb ik me in Cairns eens heerlijk laten verwennen bij de kapper. Kosten van de kapper in Australië zijn net zo veel als alle knipbeurten van Guido van de afgelopen vier maanden bij elkaar. Maar dat mocht de pret niet drukken, ik voelde me in tijden eindelijk even niet een backpacker.

En ... niet onbelangrijk in de Womens Weekly (het roddelblaadje bij de kapper) las ik dat Boer Zoekt Vrouw in Australië toch meer success heeft dan in Nederland. En Stercollega's, dan bedoel ik niet de kijkcijfers, maar het aantal huwelijken. De vier seizoenen van Find a Farmer a Wife en Find a Country Girl a Groom waar 170 farmers and country girls aan hebben deelgenomen, hebben inmiddels iets van 17 huwelijken en 22 kids opgeleverd. Daar wordt Yvonne Jaspers jaloers van ...

Ok, tenslotte nog even een update van onze laatste dagen in Cairns. Guido heeft nog een keer gedoken op het Great Barrier Reef, dit keer zonder haaien, maar wel weer met veel prachtige vissen en uniek koraal. We hebben de camper na ruim 4.500 kilometers weer zonder krassen of deuken ingeleverd en we hebben ons reisschema dus omgegooid. Geen Alice Springs of Ayers Rock (Uluru) maar meer tijd voor Indonesië. Donderdagmiddag zijn we van Cairns naar Sydney gevlogen waar we nog een ochtend door de Botanic Gardens zijn gewandeld en het Opera House nog eens van dichtbij hebben bewonderd. Vrijdagmiddag in het vliegtuig naar Jakarta gestapt waar we 7,5 uur later en drie uur tijdsverschil arriveerden. Direct een vlucht naar Jayapura (West Papua) geboekt en vanavond is het dan zover! Op naar het avontuur! De vlucht maakt eerst een stop in Bali, vervolgens in het Zuiden van Papua om zes uur later in Jayapura aan te komen. Daar zullen we morgenochtend een vlucht naar Wamena moeten boeken. Nog zo'n stressmomentje, aangezien er een groot festival de komende week in de Balliem Vallei is en we dus hopen dat er nog een plaatsje vrij is. Helaas is het alleen ter plaatse te boeken, omdat het een soort cargo airlines zijn. De komende week zijn we waarschijnlijk verstoken van internet, mobiele telefoon, electriciteit en stromend water, maar daarna kunnen we ons weer in luxe onderdompelen op het paradijselijke Bali!

Bij de foto's nog een blik op Cairns, Guido de surf dude in Byron Bay en de laatste ochtend Sydney.

Binnenkort ons verhaal over Papua, een van de weinige plekken ter wereld waar het toerisme nog in de kinderschoenen staat en alles nog puur is!