Ondertussen zal in Nederland de orankekoorts wel weer afgenomen zijn en zo is het ook hier....Ja, ook wij zaten weer om 06.45 uur voor de buis om vol verwachting Marco versus Guus te bekijken. Tsjonge wat duurt zo'n dag lang als je zo'n kater in de ochtend moet verwerken....... Nou ja, 1 klein voordeeltje, het scheelt in ieder gevalhet steeds opnieuw uitzoeken waar we de volgende wedstrijd kunnen gaan bekijken. Gelukkig is het moeilijk om hier chagrijnig te blijven met al die (extreem) vriendelijke mensen en die prachtige natuur.

De Tongariro crossing, of zoals in veel boekjes staat, de mooiste daywalk van Nieuw Zeeland! Dat beloofde wat!

Om 7 uur staan we bij de lokale VVV om opgepikt te worden door een busje. Deze zal ons naar de start van de wandeling brengen en aan het einde van de dag aan de andere kant van de berg weer ophalen.Ook nu worden we weer op Nieuw Zeelandse wijze ontvangen en na een begroeting: 'morning flatlanders', volgt de ene grap na de andere.

Mocht je nog niet wakker zijn dan word je het snel. Om 07.45 uur worden we afgezet bij de start en met ons nog een stuk of honderd man...Dat is dan ook het enige minpuntje aan deze wandeling, want voor de rest is het echt een unieke wandeling die je langs drie vulkanen leidt, waar je kunt lunchen op de top van een krater (waar de grond warm is en de rook vanuit de warme bronnen omhoog stijgt), je langs prachtige emerald lakes loopt en de krater van een van de vulkanen dwars oversteekt. Het weer was prachtig: 's ochtens ijskoud en beginnen met thermo-ondergoed, ijsmuts en handschoenen, lunchen in de zon in je T shirt en prachtige blauwe luchten die er voor zorgen dat we bijna van kust tot kust kunnen kijken vanaf de top van de vulkaan! De eerste 2 uur ben je aan het stijgen totdat je aan de voet van een van de vulkanen staat, de berg die in Lord of the Rings is gebruikt als Mount Doom! Een vulkaan zoals een vulkaan bedoelt is, bijna een perfecte konische vorm, aan de bovenkant rood vanwege de ijzererts en langs alle flanken zie je afgekoelde lavastromen.

Op het moment is er weer wat seismische activiteit gemeten in Nieuw Zeeland en we werden dan ook afgeraden om de krater zelf in te gaan.We moesten toch even terugdenken aan Chaiten, de vulkaan in Chili die een week nadat wij er waren tot uitbarsting kwam. We hebben de lokale bevolking maar even gewaarschuwd dat als wij op een vulkaan wandelen, deze meestal na een week tot uitbarsting komt......

Na een lunch aan de bovenkant van de 'red crater' daalt de route steil af in de mond van de krater. Onderweg en aan de de andere kant tref je prachtige meren aan, voordat je aan de afdaling kunt beginnen. Al met al inderdaad echt een prachtige wandeling en is met stip in onze top 10 van mooiste wandelingen opgenomen!

Nieuw Zeeland is het land waar je allerlei adventure sports kunt doen en de dag erna hadden we een skydive geboekt! Voor de mensen die niet weten wat een skydive is: met een vliegtuigje naar 4km hoogte, vervolgens een vrije val van 1 minuut en daarna een minuut of zes afdalen met parachute. Vol verwachting en na zowaar een rustige nacht (Natas sliep gewoon door en geen verwachte nachtmerries van parachutes die niet opengaan....) keken we uit de kamperramen en zagen mist....De hele ochtend bleef de mist hangen en nadat de starttijd al twee keer verplaatst was werd uiteindelijk de skydive gecanceld.....Aangezien we de dag erna de boot hadden geboekt van Wellington naar Picton (Zuidereiland)helaas dus geen skydive in Taupo, maar niet getreurd, het kan op meer plaatsen in Nieuw Zeeland, dus....

De boottocht van Wellington (zuidelijkste puntje van het Noordereiland) naar Picton op het Zuidereiland is weer bijna een attractie op zichzelf. Het eerste stukje is weliswaar wat saai, maar de aankomst in Picton via een prachtig fjord, waar je een klein uurtje doorheen vaart, is prachtig!

Aangezien we op de eerste dag van camper moesten wisselen (foutje in de electronica waardoor de deur van de camper niet op slot wilde) en bij het wisselen van de camper de sneeuwkettingen niet mee waren gekomen, moesten we hier een paar uurtjes wachten op de sneeuwkettingen, die niet kwamen. Na wat heen en weer gebel met de verhuurmaatschappij bleek dat de koeriersdienst ze kwijt was , dus binnenkort nog maar eens proberen, want we zullen hoogst waarschijnlijk sneeuwkettingen nodig gaan hebben. Het gaat de komende dagen op het Zuider Eiland waarschijnlijk fors sneeuwen en aangezien we hier nog willen skien, vinden we dat geheel niet erg.

Na een prachtige tocht langs de kust en door de grootste wijnstreek (Marlborough) van Nieuw Zeeland zijn we aangekomen in Kaikoura. Kaikoura ligt aan de kust en vlak voor de kust ligt al heel snel een soort van ravijn, waardoor allerlei grote zeedieren hier vlak voor de kust komen. Dit is de plaats om walvissen, dolfijnen, Nieuw Zealand fur-seals (zeehonden)en met een beetje geluk zelfs zeeleeuwen te zien.

Helaas zat ook hier het weer niet mee, storm, regen en een te ruige zee zorgde ervoor dat we niet met een bootje de zee opkonden. Het zwemmen met dolfijnen moet maar worden uitgesteld...Kaikura ligt op 2 uur rijden van Christchurch, waar we de camper moeten inleveren, dus we gaan het voor het vertrek naar Australie zeker nog een keer proberen.!!!!. Onderweg kwamen we wel al de eerste zeehonden kolonie al tegen, ruim honderd zeehonden op en tussen de rotsen, echt enorm gaaf om te zien en moeilijk om je zelf er van los te maken en weer door te rijden.

Aangezien we moesten wachten op evt weersverbeteringen zijn we maar een wandeling gaan maken over het schiereiland waarop Kaikoura gelegen is. Deze wandeling brengt je langs de oude haven waar ze in het verleden walvissen binnenhaalden en slachtten (tegenwoordig zijn bijna alle Nieuw Zeelanders fel tegen de walvisjacht), langs steile kliffen met nog veel meer zeehonden en langs resten van oude Maori nederzettingen. Deze wandeling bleek een onverwachtse meevaller en achteraf gezien hadden we deze niet willen missen (en mocht je ooit naar Kaikoura gaan, zeker een aanrader!) Onderweg nog een schapenfarm bezocht en een 'schapenscheershow'meegemaakt, beetje toeristisch, maar wel grappig om te zien.

De volgende ochtend zijn we nog 1 keer naar het Dolphin encounter centrum gereden, maar verder dan een bakje goede koffie (flat white, lekkerder dan een capuccino) kwamen we weer niet. De zee was nog te ruig en dus ....de camper maar weer gepakt en door naar Dunedin! (onderweg even snel sneeuwkettingen opgehaald in Christchurch)

Dunedin, oftewel de Nieuw Zeelands versie van Edingburgh (Dunedin is Gaelic voor Edingburgh), is een universiteitstad in het zuiden van het Zuidereiland. Gesticht door Schotten is dit een van de weinige steden met een historisch centrum (rijdend door al die toch wat moderne, soms wat saaie plaatsjes hier, besef je weer hoe mooi veel Nederlandse steden toch eigenlijk zijn) en prachtig gelegen in de baai naast het Otago schiereiland. Dit schiereiland is ook weer een veilig toevluchtsoord en hier kun je zeeleeuwen, zeehonden, de enige vastelandsbroedplaats van de royal albatros (spanwijdte 3.30 meter!) en pinguins zien. De tocht over het schiereiland is ook weer erg mooi en brengt je langs prachtige baaitjes waar je met enig geluk pinguins kunt zien. Deze dag kwam de lang verwachte sneeuw en dat paste geheel in het thema van de dag, namelijk pinguins bekijken.....Normaal gesproken hebben ze hier aan de kust maar 3-4 dagen sneeuw per jaar en dus hadden we mazzel....Mazzel want het slechte weer betekende dat veel pinguins niet de zee waren opgegaan om naar vis op jacht te gaan, maar in de kolonie waren gebleven.

Dit schiereiland is een van de plaatsen waar de geel-ogige pinguin nog broedt. Dit is een van de zeldzaamste pinguins ter wereld, waarschijnlijk zijn er nog maar 4000 over... Ze broeden normaal in de bossen aan de kust, maar aangezien eeuwen menselijke beschaving al deze bossen heeft doen vernietigen hebben ze bijna geen leefgebied meer over. De komst van door mensen overgebrachte roofdieren als vossen, hermelijnen en possums doet de rest.... Gelukkig zijn er mensen die zeer begaan zijn met het lot van deze beestjes en zij hebben hier op hun boerderij een pinguin reservaat opgericht. Je loopt door een soort van gecamoufleerde loopgraven vlak langs de broedplaatsen zonder dat je de pinguins verstoort en kunt ze zo van heel dichtbij bekijken. De opbrengst van de tour gaat geheel naar de bescherming van deze pinguins. Ze herplanten kustbos en proberen zoveel mogelijk roofdieren te vangen.

Geel-ogige pinguins zijn in tegenstelling tot veel andere pinguins meer gesteld op hun privacy. Ze hebben allemaal hun eigen territorium en paren alleen als ze niet bekeken kunnen worden door andere pinguins.... Hierdoor hebben ze als kolonie een redelijk groot grondgebied nodig en worden er de komende jaren nog 30.000 bomen bijgeplant!

Het was echt een super tour, 20-25 pinguins van vlakbij kunnen bekijken, twee pinguins zien arriveren vanuit zee en naar hun eigen broedplaats zien waggelen, erg gaaf om van zo dichtbij te kunnen zien!

Oke, zoals al geschreven, er is veel sneeuw gevallen en dat betekent voor ons op naar Queenstown om te skien! We blijken geluk te hebben want aankomend weekend zal daar het jaarlijkse winterfestival losbarsten, dus naast skien en boarden kunnen we ook nog een beetje gaan feesten!