¡Hola amigos!

We zijn inmiddels ruim anderhalve week verder en wederom de grens van Argentinië naar Chili tweemaalovergestoken. Steeds opnieuw bij de douane naar binnen, stempeltje halen, tassen openmaken en weer de bus in. We kennen het riedeltje nu helemaal. Onze paspoorten staan inmiddelsvol stempels en als het zo door gaat is er aan het einde van de reis geen lege pagina meer over ...

De 7 uur durende busrit van Puerto Guadal naar Coyhaique was vooral aan het begin weer prachtig. Na elke bocht weer een andere ansichtskaart. Het tweede deel van de reis was wat minder spectaculair. Dan zul je denken, even lekker een boekje lezen, maar nee, dit keer was het van begin tot eind een niet geasfalteerde hobbelweg met veel grote kuilen en stenen. Onderweg ook veel wegwerkzaamheden, waardoor we zo nu en dan een half uurtje moesten wachten. Coyhaique is een provinciestad, dus we arriveerden weer even in de bewoonde wereld. Aangezien de bus pas twee dagen later naar Chiloe vertrok, hebben we een extra nachtje in deze stad doorgebracht. Ons plan was om met een huurauto naar het eiland Chiloë te rijden, maar in de praktijk bleek dat niet mogelijk, omdat we de auto dan weer terug moesten brengen naar Coyhaique. De jongen van de autoverhuur, Andrès, vond het echter wel gezellig met ons en dus bracht hij ons met de auto van het ene busstation naar de andere op zoek naar een bus die binnen een dag of twee zou vertrekken. Andrès was niet geïnteresseerd in Guido´s hobby´s, werk, etc. maar met name in mij ... we hebben er nadien vreselijk om gelachen, aangezien ons Spaans nog niet optimaal is en we hem niet duidelijk konden maken dat we wel een stel waren, maar niet getrouwd. Dus in de ogen van Andrès was ik single en Guido een goede vriend waarmee ik op vakantie was. Het werd echt tijd voor Spaanse les, aangezien Guido en ik toch tamelijk vaak in een tweepersoonskamer met gescheiden bedden terecht kwamen, omdat ik omeen ¨habitacion doble¨ had gevraagd ... voor de niet Spaans sprekende vrienden onder ons, dat is een kamer zonder tweepersoonsbed.

Na een busrit van wederom acht uur arriveerden we in een stadje waarvan ik de naam al vergeten ben (was ook niets te beleven). Dag erna zou de boot om 10.00 uur vertrekken, maar vanwege de enorme storm de nacht ervoor vertrok de boot pas om 13.00 uur. Tijd om wat te skypen met familie thuis en de email te checken. Om acht uur kwamen we uiteindelijk op Chiloe aan en konden we nog net de bus naar Castro (de hoofdstad) pakken. Nog snel een churasco gekocht (de Mc Donalds burger van Chili, met guacomole) en twee uur later kwamen we dan eindelijk op de plaats van bestemming aan. In de Lonely Planet stond dat als het niet regent of mistig is, het altijd wel miezert. Eerst denk je nog, dat zal toch wel meevallen, maar het was helaas echt waar ... Vier dagen lang regen en harde wind, dus maar een autootje gehuurd en op zoek naar de pinguïns. Als mijn neefje Dion bij ons logeert kijkt hij altijd naar de film Happy Feet (een geweldig leuk en swingend verhaal over pinguïns, zeker ook geschikt voor volwassenen) en wij hadden beloofd dat we een foto van Happy Feet zouden maken. De enige en waarschijnlijk laatste kans op pinguïns is op Chiloë, dus wij op zoek naar Happy Feet. Drie uur rijden over een eilandje van 150 bij 30 km (tja dit zegt genoeg over de staat van de wegen) toen we uiteindelijk met onze huurauto op het strand stonden. Einde weg, maar dat wordt uiteraard van tevoren niet aangegeven. Er liepen nog een paar verdwaalde vissers en dus een bootje geregeld om de pinguïns te gaan zien. We werden al gewaarschuwd dat er maar een paar zouden zijn, aangezien het broedseizoen van oktober tot december is. In die periode zijn er maar liefst3.000 pinguïns en nuhebben we er welgeteld TWEE gezien, maar het was een super gave boottocht met Piet Piraat als kapitein (zie ook foto´s).

Twee vliegen in 1 klap voor ons neefje: Happy Feet én Piet Piraat. We hadden er enorm veel lol in, zo ook onze kapitein die meer dan een half uur in het Spaans tegen ons heeft aangepraat en waar wij zo´n 10% van hebben meegekregen aangezien hij ook nog eens een zwaar dialect sprak. Uiteindelijk werd het een hele leuke dag en hebben we ´s avonds onze rugzakken gepakt om te verhuizen naar het meest luxe hotel op het eiland met jacuzzi, sauna en indoor zwembad ... jullie zullen begrijpen dat wij de dag erna het hotel dus niet zijn uitgeweest. Buitende stormde en regende het immers nog steeds heel hard. Het meest luxe hotel kost na veel en lang afdingen uiteindelijk maar 40 euro per kamer per nacht en dat maakt het leven op Chiloë toch een stuk prettiger. De laatste dag hadden we zowaar een droge middag en hebben we nog een mooie wandeling door het natuurpark gemaakt. Heel veel duinen, hetgeen ons veel aan IJmuiden deed denken. Opnieuw harde wind, maar dat maakt het uitwaaien alleen maar lekkerder.

Zondagochtend in de regen met onze rugzakken om zes uur ´s ochtends naar het busstation voor opnieuw een prachtige panoramische rit naar Bariloche, Argentinië. Onderweg kon je zien dat de herfst nu echt in volle gang is en dat gaf prachtige uitzichten zoals een Indian summer. Eind van de middag arriveerden we in Bariloche en daar is het in 1 woord FANTÁSTICO! Vanaf afgelopen maandag hebben we met z´n tweetjes vijf ochtenden privé les gehad en inmiddels verstaan we de Spaanse taal toch zeker voor zo´n driekwart. Het spreken blijft lastig, maar het is wel enorm verbeterd. De basiskennis die ik op de NHTV had opgedaan kwam erg goed van pas, waardoor we in restaurants nu ook van tevoren weten wat we gaan eten, we nu een kamer krijgen met tweepersoonsbed en ook ¨samenwonen¨ inmiddels in Argentinië is geïntroduceerd ... :-)

Vanaf maandag wonen we bij een Argentijnse familie waar we samen met de familie ontbijten en dineren. Deze homestay werd door onze school georganiseerd en wij hadden er niet veel van verwacht. Wij dachten dat we redelijk basic zouden slapen en eten, maar het tegendeel is waar! Bij aankomst dachten we echt dat we het verkeerde adres hadden ontvangen, nogmaals checken, maar dit is het toch echt. Je waant je hier in Zwitserland of Oostenrijk met prachtige chalets, bloembakken aan de ramen, bergen op de achtergrond, een prachtig meer voor de deur en huizen met namen als Mont Blanc, Tirol en Jungfrau. Aangezien ik met mijn ouders vaak in Zwitserland ging kamperen, voelde ik me hier meteen thuis. We hebben een enorm grote kamer met luxe badkamer en een groot balkon waar we de middagen in de zon ons huiswerk maakten en studeerden. Ja, ja ... serieus hoor, de lessen zijn volledig in het Spaans, er wordt geen woord Engels of Duits gesproken en dus hadden Guido en ik de eerste dag nog niet helemaal door dat de lerares huiswerk opgaf ... Inmiddels verstaan we het erg goed en kunnen we ´s avonds met de familie een praatje maken. Sinds gisteravond moet ik dat alleen doen, aangezien Guido ziek op bed ligt (bij de lunch iets verkeerds gegeten waarschijnlijk) en ik in het Spaans inmiddels vloeiend kan uitleggen wat buikpijn is, ziek zijn, etc. Mijn privéles was vanochtend dan ook echt privé, maar gelukkig heeft Guido wel zijn diploma gekregen! Moest natuurlijk wel even uitleggen dat hij niet schoolziek was ...

Woensdag hebben we een prachtige fietstocht gemaakt waarvan men in de boeken zegt dat het 1 van de mooiste tochten ter wereld is, qua uitzichten dan. Niets was minder waar, het was maar 25 kilometer, maar continue berg op, berg af, berg op, berg af. Ik had inmiddels de tong op mijn kniën (Guido uiteraard niet), maar mijn inspanning werden dik beloond door het mooiste uitzicht dat ik tot op heden ooit heb gezien, zie foto´s zou ik willen zeggen.

Ik hoop dat Guido zich morgen weer wat beter voelt, zodat we nog een mooie wandeling hier in de omgeving kunnen maken. Vanaf zondag hebben we vier weken een huurauto en gaan we zo´n 7.000 km rijden. Eerst naar Mendoza waar vele wijnstreken zijn, vervolgens naar Buenos Aires, dan naar Iguazu voor de watervallen, daarna door naar het noorden van Argentinië en weer even de grens over naar Chili, San Pedro de Atacama. Maar zover is het nog lang niet, we genieten met volle teugen van Bariloche en van elke dag in dit prachtige land!

¡Hasta luego!