's-Hertogenbosch, 1 januari 2009, een mooi moment om terug te blikken op onze wereldreis!

De titel van ons laatste reisverhaal hebben we eerlijk gezegd gejat ...

Het is de titel van een boek dat we tijdens onze reis hebben gelezen, geschreven door Thomas L. Friedman. Het heeft ons en wereldwijd vele anderen aan het denken gezet over hoe we met onze aarde om gaan. Kort samengevat trekt Friedman in Hot, Flat and Crowded de gedachten uit zijn eerdere bestseller 'The Word is Flat' verder door. Als de middenklasse wereldwijd explosief groeit, neemt ook het gebruik van energie en grondstoffen dramatisch toe. Dat leidt om te beginnen tot gewelddadige conflicten om olie en andere ruwe grondstoffen, en bovendien tot onwaarschijnlijke rijkdom bij dictatoriale, onderdrukkende, het moslimfundamentalisme financierende regimes, met name in het Midden-Oosten. En tegelijk leidt het ook nog tot een rampzalige klimaatverandering, die volgens Friedman nu al nagenoeg onontkoombaar is.

En wat heeft dit alles met onze reis te maken?

Tijdens een wereldreis zoals wij die hebben ondernomen, word je veelvuldig met je neus op de feiten gedrukt. In het ene land komt de moesson veel eerder of later dan de afgelopen dertig jaar gebruikelijk was en in het andere land is de ozonlaag dermate dun dat er geen zonnebrandcrème onder de factor 40 te koop is.InPatagonië smeltde prachtige Perito Moreno gletsjer en in Australië is de watervoorraad dermate laag dat er door de overheid allerlei strenge maatregelen zijn getroffen.

Net als jullie, hebben ook wij in alle landen de benzineprijzen enorm zien stijgen. Voor aanvang van onze reis hadden wij de luxe van twee leaseauto's waardoor we ons financieel niet druk maakten om een tankbeurtje meer of minder. Ook onze werkgevers eten er niet een broodje minder om al heeft het uiteraard wel invloed op de balans. Maar in landen als India en Indonesië is de verhoogde olieprijs soms van levensbelang voor de lokale taxichauffeurs en vissers. Je moet toch substantieel meer makreeltjes vangen om de verhoogde brandstofkosten van je oude bootje terug te verdienen en dat lukt niet altijd. Het resultaat hebben we met eigen ogen op Bali gezien. Onze bevriende visser staat elke dag om vier uur 's nachts op om zijn gezin van eten te kunnen voorzien en dan nóg is de opbrengst vaak onvoldoende om de school van zijn zoontje te betalen. Erg schrijnend om te zien.

Verder word je in vele landen alert gemaakt op de verhoogde dreiging van terreuraanslagen. In de metro van Sydney en Tokyo waren de autoriteiten op 'high alert' en droegen een rode band om aan te geven dat het serieus was. Overal beveiliging en politie op de been en op de vele plasmaschermen in de metro- en treinstations wordt een film getoond met waar op te letten en hoe te reageren bij een aanslag. Angst voor terreur en veiligheidsmaatregelen voeren de boventoon bij alle grensposten en vliegvelden. Zo konden we niet naar Tibet, hetgeen we heel graag hadden gewild, maar China had de veiligheidsmaatregelen tijdens de Olympische Spelen dermate aangescherpt dat we nergens meer een visum konden krijgen. We zouden daarvoor terug moeten naar het land van herkomst.

We zijn ontelbaar vaak gefouilleerd, waarbij de instelling van de corrupte medewerkers van onder andere Nepal ons nog lang zal bij blijven. Dat geldt ook voor het hijsen van de Papuaanse vlag wat voor de Indonesische regering voldoende aanleiding was om twee jonge Papuaanse jongens dood te schieten, iets dat in Nederland niet eens het nieuws haalt ....

Terugkijkend op onze wereldreis hebben we alle tegenstellingen van de wereld gezien. Van de haat tussen de Moslims en Hindoes in India tot de liefde en tolerantie in Bhutan, van schrijnend arm in de diepe jungle van Papua tot stinkend rijk in de buitenwijken van San Lorenzo (Argentinië) en van absolute chaos in India tot ultieme structuur en perfectiein Japan.

Verders hebben we veel natuurcontrasten gezien. Van de hoogvlaktes in de Himalya tot diep in de oceaan bij het Great Barrier Reef, van eindeloze dorre vlaktes op de poesta's van Argentinie tot de weelderige en groene natuur in Indonesië en de zoutvlaktes in Chili.

Hetene moment lagen we op het strand onder de snikhete zon van Lombok en stonden we een maandje daarvoor op onze skies en snowboard in Nieuw-Zeeland,bekeken we het adembenemende uitzicht vanuit de free fall tijdens het skydiven of dansten we op de vulkaan Mount Doom uit Lord of the Rings.

Zo zwem je tussen de dolfijnen en zo word je bijna aangevallen door een neushoorn. Soms eet je een heerlijke nasi goreng, maar nog geen week later heb je rauwe octopus bij je ontbijt. We hebben van alles gegeten en gedronken, van vers suikerrietsap tot overheerlijke wijnen. De ene nacht sliepen we op een planken vloer in een strohut in West-Papua en de andere nacht in een luxe camper. De ene week loop je tussen de vrouwen in kimono's en de andere week tussen mannen in peniskokers... En tussendoor probeer je dit alles op je harde schijf op te slaan ;-)

Terugkijkend hebben we alle denkbare vervoersmiddelen gebruikt.

• 30 vluchten (29x in het vliegtuig en 1x middels de skydive eruit ... slik ...)
• lange treinreizen in onvergetelijke, vieze coupés samen met de schapen en geiten, maar ook in de snelste trein ter wereld de shinkansen in Japan
• prachtige busritten in luxe bussen over geasfalteerde wegen met uitzicht op de Andes, maar ook:
• eindeloze busritten in, op of aan bussen die bij ons al vijftig jaar geleden afgeschreven zijn en over wegen die beter beschreven kunnen worden als karrensporen
• honderden ritjes in tuk-tuks en rikshaws

• vele kilometers op de fiets of iets wat daar voor door moet gaan
• meer dan 10.000 kilometer in het vervoersmiddel met de grootste vrijheid: de camper!
• duizenden kilometers in huurauto's (en Guido in India op de motor)
• te kameel bij de grens India/Pakistan

• te paard in de Andes
• en te olifant in Nepal en last but not least
• heel veel kilometers met de eigen benenwagen!
  

Is tijdens een wereldreis dan alles zo mooi en geweldig? Nee, natuurlijk niet. Het is niet 1 grote vakantie, maar het is een tijdelijke way-of-life. Dus daar hoort ook de nodige stress bij, dit keer niet van het werken, maar van eindeloze rijen op treinstations, vliegvelden en grensposten of de onzekerheid of je nu wel of niet op tijd een visum krijgt of je vlucht haalt. Steeds weer oplettend zijn dat je niet beroofd wordt, dat je je spullen veilig achterlaat of niet uit het oog verliest. Verders natuurlijk de vele malen reizigersdiarree waar je echt niet aan ontkomt en je geduld dat continue beproeft wordt. Het gemis van de mensen en eigen dingetjes thuis, het eindeloze afdingen, de tegenvallende excursies of de vele mensen die je proberen op te lichten, allemaal zaken die helaas ook bij een wereldreis horen.

En wat denk je van al die keren dat we bij toeval net op tijd een land verlaten hebben? Reizen brengt immers ook de nodige risico's met zich mee en wij hebben toch wel een aantal engeltjes op onze schouders gehad. In Chili waren we net op tijd weg toen er een enorme vulkaanuitbarsting was, de typhoon in Hong Kong hebben we mooi kunnen omzeilen, de typhoon in Japan kwam twee dagen na ons vertrek, de aardbeving in China hebben we niet gevoeld omdat we (geluk bij een ongeluk) geen visum konden krijgen, in Delhi zaten we gelukkig net in een andere wijk toen de zoveelste bomaanslag plaatsvond en natuurlijk de recente aanslagen op onder andere het Taj Hotel in Mumbay waar we 24 uur daarvoor nog op de plek des onheils waren. Allemaal berichten die voor het thuisfront niet erg fijn zijn en we ontvingen dan ook regelmatig verontruste sms-jes van familie, vrienden en collega's.

Tja ... en dan wordt toch vaak, overigens heel begrijpelijk, de vraag gesteld 'wat vond je nu het mooiste land'? Die vraag is eigenlijk niet te beantwoorden. Het verschilt natuurlijk ook tussen ons tweeën, maar we zijn het er over eens dat elk land en elke cultuur zo zijn eigen mooie en minder mooie dingen heeft. De primitieve leefomstandigheden van de mensen in West-Papua blijven je enorm bij, maar ook de mooie en bijzondere cultuur van Japan heeft een diepe indruk achter gelaten.

De weidsheid en het relaxte karakter van Nieuw-Zeeland, de overheerlijke wijnen in Argentinie, Chili, NZ en Australië, de prachtige besneeuwde pieken van het himalayagebergte in Nepal en Bhutan

en wat Guido betreft natuurlijk Paaseiland waar de geschiedenis zich nog bijna letterlijk voor je neus afspeelt ... zo maar een greep uit onze onvergetelijke herinneringen.

Maar bovenal blijven vooral de mensen je enorm bij, die laten echt de diepste indrukken achter!

Zowel de 'oudjes' met hun prachtige lederen huid en ogen waar hun levensverhaal vanaf te lezen is,

maar ook de kinderen die echt met bijna niets de hele dag kunnen spelen, zingenddoor het leven gaan en waar hetplezier vanaf straalt ...

en wat dacht je van alle moeders die vol trots met hun kindje op de foto willen ...

en de kleurrijke en prachtige vrouwen tijdens ceremonies en rituelen ....

en tot slot de mannendie in elk land zo hun eigen taken hebben!

Maar waar keren we nog eens naar terug? Nou, Argentinië en Nepal komen zeker weer op ons verlanglijstje voor, maar daar staan ook nog vele landen op die we nog niet bezocht hebben. Denk aan Canada, Zuid-Afrika en Ecuador. Ach, een mens moet wat te wensen over hebben, toch?

Graag willen wij ons laatste reisverhaal afsluiten met een liedje van De Dijk. Het omschrijft wat ons betreft heel goed het gevoel van machteloosheid dat je tijdens een wereldreis soms hebt. Je kunt niet als een lopende pinautomaat rondlopen en iedereen die arm is wat geld geven. Je kunt de wereldwijde conflicten om geloof en landsgrenzen niet zomaar oplossen en in droge gebieden kun je het niet zomaar laten regenen. Wel kunnen we blijven nadenken over wat wij vanuit Nederland voor anderen kunnen betekenen en wat we kunnen bijdragen aan de wereld. We beseffen ons namelijk terdege dat de vele vluchten die wij gemaakt hebben geen positieve bijdrage leveren aan onze aarde of zoals een aardige Brit tijdens de olifantentocht in Nepal aan ons vroeg 'and what will you do with your carbon footprints?' Tja ... daar gaan we bij thuiskomst maar eens goed over nadenken.

Waarom hebben we eigenlijk nog geen groene stroom aangevraagd? En laten we bij de aanschaf van hout eens wat vaker letten op het FSC keurmerk. Water uit de kraan is in Nederland toch ook prima drinkwater, dan zijn er toch minder plasticflessen nodig? Maar ook niet-natuur gerelateerde zaken zijn de revue gepasseerd. In sommige landen kunnen arme mensen je laten zien dat je met een klein gebaar iets groots kan bereiken. Denk eens aan het helpen van een ouder iemand in de supermarkt of vraag eens aan een toerist of je hem kan helpen als hij naar zijn plattegrondje in het Marco Polo boekje staat te staren. Kijk, we hoeven niet zoals in India aan elke toerist te vragen 'He hello, how are you, what is your name, what is your country...? (voor de India gangers onder ons hele herkenbare en soms vermoeiende vragen aangezien ze vaak gevolgd worden door'I havespecial price for you my friend'...), maar het gaat allemaal om van die kleine dingen die je in de waan en de drukte van de dag wel eens vergeet. Niet dat we het nooit doen, maar het is in ieder geval niet meer zo vanzelfsprekend.

Wij zijn ook geen heilige boontjes hoor. Het is niet dat we direct in de meest zuinige leaseauto gaan rondrijden en de kachel naar 17 graden zetten, maar je kunt op vele andere manieren een klein steentje bijdragen aan minder haat, meer tolerantie en een gezonder leefklimaat. Het laatste dat we hieraan toe willen voegen alvorens De Dijk het van ons overneemt, is een stukje uit een interview van het maandblad Happinez met Floortje Dessing, de presentatrice van eerst het reisprogramma bij RTL&Yorin en nu van '3 op reis' bij de PO. De rubriek betreft 'Geloof, Hoop en Liefde' en hierin wordt de vraag gesteld wat Floortje hoopt te bereiken. 'Ik hoop dat ik anderen kan blijven inspireren zonder ooit belerend te worden of het beter te weten. Ik zie mezelf niet als een barmhartige Samaritaan die alleen maar goed wil doen. Ik houd erg van het goede leven, maar combineer dat graag met iets goed doen voor een ander. Zo blijft het ook leuk'. Hier kunnen wij ons volledig bij aansluiten en dat geldt overigens ook voor haar antwoord op de vraag 'Welke reis heeft de meeste indruk op je gemaakt?' 'Iedere reis maakt in principe indruk. Reizen is leren en elke keer komt er weer een laagje kennis en ervaring bij. Door de confrontatie met andere culturen, gebruiken en manieren van denken leer ik genuanceerder in het leven te staan'. Voor ons geldt dat de wereldreis zeker op onze cv komt te staan. Geen diploma maar wel een rugzak boordevol ervaringen!!

En dan nu .... De Dijk met Dat Zou Mooi Zijn

Kon je met een liedje maar
De honger laten stoppen
De armoe doen verdwijnen
Voor eens en voor altijd

Kon je door een liedje maar
De wapens laten droppen
De zon weer laten schijnen
Dan deed ik dat geheid

Kon je met een liedje maar
Het wereldleed oplossen
Een eind maken aan oorlog
Aan haat en aan geweld

Dat je met een liedje weer
Woestijnen kon bebossen
Dat de oceaan weer schoon werd
De ozonlaag hersteld

Dat zou mooi zijn
Dat zou mooi zijn
Dat werd een prachtig lied
Met een pracht couplet
En een pracht refrein
Maar zo mooi maak ik ze

Kon je met een liedje maar
Godswonderen verrichten
De lammen laten lopen
De blinden laten zien

Kon je met een liedje maar
Voor altijd vrede stichten
Al die kerken slopen
Dan maakte ik er tien

Dat zou mooi zijn
Dat zou mooi zijn
Dat werd een prachtig lied
Met een pracht couplet
En een pracht refrein
Maar zo mooi maak ik ze niet

Dat zou mooi zijn
Dat zou mooi zijn
Dat werd een prachtig lied
Met een pracht couplet
En een pracht refrein
Maar zo mooi maak ik ze niet

Dat werd een prachtig lied
Maar zo mooi maak ik ze niet

Heel vaak hebben wij tegen elkaar gezegd dat de plaats waar je wiegje heeft gestaan alles bepalend is voor de kansen die je in je leven krijgt. Voor een kindje dat geboren wordt op de hoogvlaktes van de Himalaya of in de krottenwijken van Mumbay ziet de toekomst er heel anders uit. Wij hebben het geluk gehad dat onze wiegjes in Nederland stonden en we liefdevolle ouders hebben die ons alle kansen van de wereld hebben geboden en daar zijn wij hen heel dankbaar voor.

Wij hebben genoten van onze wereldreis en willen jullie bedanken voor alle leuke, lieve en grappige reacties op onze reislog. Het was een unieke ervaring die niemand ons ooit afneemt! We zijn inmiddels weer veilig op Nederlandse bodem gearriveerd en ja, het is vreselijk wennen, maar we beseffen ons ook hoe goed we het hier hebben. Natuurlijk missen we het buiten zijn, de vrijheid en het avontuur en kijken we niet uit naar de files en de stress die Nederland met zich mee brengt, maar bovenal zijn we blij dat we deze stap hebben genomen en de wereld met eigen ogen hebben gezien!

Allemaal een WERELDS 2009 toegewenst!

Guido & Natascha

PS Jullie hebben vast een aantal mailtjes ontvangen met de mededeling dat we nieuwe videofilmpjes onze website hebben geplaatst, het was niet de bedoeling jullie inbox te vullen. Mocht je na alle verhalen en foto's de sfeer nog wat beter willen proeven, kijk dan onder de rubriek video's!