Tsja, Natas is naar huis en ik ben dus nu alleen met mijn Enfield....Nadat Natas en ik samen onze reis hebben afgerond in het zuiden van India (in de provincie Kerala, waar je heerlijk kunt ontstressen op een houseboot tijdens een 'backwatertour'...Vergelijk het maar met het dobberen in een oosters uitziende woonboot over een tropische versie van de Vinkeveense plassen...De Vinkeveense plassen houden dan op in Kochin, een oude havenplaats waar de handel in specerijen plaats vond , en nog steeds trouwens. In deze plaats, waar zowel de Spanjaarden als de Nederlanders hun sporen hebben achtergelaten , hebben we nog een aantal dagen doorgebracht in een prachtig oud koloniaal pand. In deze homestay werden we weer een beetje voorbereid op het familieleven thuis zullen we maar zeggen. We kregen weer goedbedoelde adviezen van de mama des huizes en ontbeten in de keuken...Kochin is trouwens een heerlijke plaats om je reis af te sluiten, weg uit de gebruikelijke hectiek van India, een plaats met een rijke koloniale historie en prima restaurantjes en café's....) en we net op tijd uit Mumbai waren vertrokken ben ik alleen verder gereisd naar Delhi om een Enfield te huren.

Een Enfield is een motor , oorspronkelijk gebouwd in de UK, maar nu in India nog steeds gebouwd volgens de specificaties van 1954. In Delhi heb je een wijk waar alleen maar motoren worden verkocht en verhuurd en ergens in een kelder vindt je (na enig zoeken) Lalli Singh, een locale beroemdheid als het gaat om Enfields.

Een Sikh met prachtige tulband, mooie grijze baard ontvangt mij en ik begin de onderhandeling /uitleg/theedrinken/ elkaar verkennen/etc.etc met hem, die drie uur gaat duren... Drie uur later is het dan wel geregeld. Ik kan de volgende dag terug komen. Zij maken die dag een motor voor mij gereed, ik mag (lees moet...) proefrijden zodat ik de motor leer kennen en zij een idée hebben wat voor vlees zij in de kuip hebben. Daarna krijg ik nog 3 uur lang een mini cursus sleutelen aan een Enfield en uitleg over mijn gereedschap en reserveonderdelen .

Nou ben ik niet zo heel handig, dus zo'n cursus is aan mij wel besteed. In theorie moet ik nu het voorwiel en het achterwiel eraf kunnen halen, banden vervangen, de ketting spannen, koppelingskabels en remkabels vervangen , bougies verwisselen en zelfs de koppelingsplaat vervangen. In theorie dan... Na 1 keer voorgedaan te hebben en mij een boek in de handen te hebben gedrukt ben ik er klaar voor, of niet....

De volgende ochtend rij ik Delhi uit de bergen in naar de grens van Nepal. Maar niet nadat mijn motor is gezegend en er geofferd is aan Ganesha. Mijn tocht moet een veilige worden....

Het wordt een prachtige tocht! Waar rijd je nu tussen hordes apen (veel, heel veel apen..), langs kamelen, ossekarren en zelfs herten..., heb je uitzicht op de Himalaya, terwijl je tussen de bananenbomen rijdt. Maar oke, het is wel oppassen, De wegen zijn vaker slecht dan goed; kuilen wisselen elkaar af en net als je denkt dat de weg oke is volgt er wel weer een drempel die uiteraard niet geschilderd is of andersziens aangegeven. Zelfs op de 'snelweg' tref je dit soort drempels aan...Mensen halen hier in als gekken en ook al komen ze voor 90 % op jouw baan, als ze toeteren dan komen ze en dat betekent dat jij dan maar met je motor de berm in mag....Honden steken over of proberen je kuiten als kluif te pakken te krijgen, midden op de straat keert de vrachtwagen net als jij langskomt, de Naan verkoper zet zijn karretje midden op de weg als jij daar toevallig net rijd, etc etc. Je moet een beetje scherp blijven, zal ik maar zeggen .Je bent blij als je een gemiddelde haalt van 40 km per uur....

Dat hoort ook allemaal bij de charme van het rijden in India. Weinig verkeersborden (of wel , maar dan in het Hindi, ook van die kriebels die ik niet kan lezen..) en dus veel de weg vragen. Meerdere keren wordt ik uitgenodigd voor een Chai, die 'heerlijke' thee met veel melk en veel suiker Als ik in een hotel wil overnachten moet eerst even de politie gebeld worden of dat goed is. Met twee man sterk komen de Inteliggence officers mij 'interviewen'. Dertig minuten ,twee koppen thee en veel foto's op mijn mobiel van onze reis later, besluiten zij in al hun wijsheid dat ik daar mag overnachten. Lekker, want ondertussen wordt het al schemer en in het donker rijden over de Indiase wegen is iets wat ik graag probeer te vermijden....

De volgende ochtend blijkt dat ik meteen met mijn opgedane technische kennis aan de slag kan. Mijn motor start niet. Nadat ik de manual heb aangestaard en ik de kleine dingetjes die ik kon bedenken had uitgeprobeerd, besloot ik toch maar mensen met verstand ernaar te laten kijken. Het hotel belt even naar een mannetje en een kwartier laten verschijnen twee magiers die het een ander los schroeven, schoonmaken en het filter dat het blijkt te zijn er weer op terug schroeven. De motor maakt nog wel een raar geluid, maar dat blijkt aan de ketting te liggen en daar hebben ze geen onderdelen van. In een plaatsje 40km verderop zit een Enfieldgarage en ik ga daar dus maar naar toe.

Geen Enfield garage te bekennen en nadat ik door goedwillende maar Hindi sprekende locals 5 keer naar een verschillende plekken ben gestuurd, stop ik bij een benzinepomp. Ook hier weer wordt er 'gewoon' een mannetje gebeld en binnen 5 minuten is een 2e meneer aan mijn motor aan het sleutelen. Er wordt het een of ander vervangen en ik mag weer op weg. Kostte me toch twee keer 100 roepies....(1,50 euro per keer)

Ondertussen ben ik gearriveerd in Pokhara (Nepal), de plaats waar vandaan Natas en ik trekking rondom de Annapurna zijn begonnen. Een heerlijke plaats en ik kijk of ik hier kan gaan kayaken of raften voordat ik terug ga naar Delhi om John op te pikken. Een zeer goede vriend met wie ik de laatste twee weken op de motor door Punjab zal reizen.

En oh ja, mijn Enfield staat ondertussen weer bij een Enfield garage. Hij lekte aan alle kanten olie en mijn manual en ik kwamen er samen weer eens niet uit. Ook dat hoort allemaal bij de charme van het rijden van dit soort motoren!!! Het is goed dat John komt, kan hij laten zien dat techneuten het wel kunnen (en krijgt hij van mij natuurlijk 150 roepies, westerlingen zijn duurder...)