Het nationale park Chitwan ligt in het zuiden (laaggelegen deel ) van Nepal en is naast Kathmandu en Pokhara een van de drie grote toerisische trekpleisters van Nepal. In het park leeft o.a. een gezonde populatie Bengaalse tijgers, wilde olifanten en Indiasche neushoorns en dus waren de verwachtingen weer eens hoog gespannen. In dit vroegere moerasgebied, geteisterd door malaria woonde een stam die resistent is voor deze ziekte. Tegenwoordig hebben ze een groot gedeelte van het moeras droog gelegd en is er een enorme bevolkingstoename gekomen vanuit andere delen van nepal. De vrijgekomen grond is erg vruchtbaar en al snel werden hele gedeelte jungle verbrand om gebruikt te worden voor landbouwgrond. Met het terugdringen van de jungle werd ook het leefgebied van de tijgers, olifanten en neushoorns kleiner en dit in combinatie met het stropen van tijgers en neushoorns maakte een nationaalpark een noodzaak. Tot voor kort werd er hier nog (of beter gezegd weer) gestroopt. Tijdens de maostische opstand waren er geen of te weinig militairen in het gebied aanwezig en het gevolg was dat 25 % van de wildpopulatie werd afgeslacht en delen ervan verkocht op de Chinese markt...

Maar... nu het weer rustig is in Nepal zijn ook de militairen weer teruggekeerd en wordt er weer op de stropers gejaagd ipv de stropers op het wild! Vol verwachting reisden wij dus af naar Chitwan.

Bij de ingang van het park ligt een stoffig plaatsje, Sauraha, nog bij te komen van de plaatselijke strubbelingen met de maoisten en de teruggang van het toerisme. Dit jaar zijn er voor het eerst weer veel toeristen en de hotels zitten weer redelijk vol. Dat zullen we merken ook....Doordat het weer druk is zijn er horden mensen tegelijk in het park en je kunt raden wat dat met de beesten doet. De 1-day junglewalk is meer een 1 dags toeristen-ontwijk wandeling enaan het eind van de dag geven de gidsen schoorvoetend toe dat je toch echt op een 3-4 daagse tocht moet gaan om neushoorns of evt tijgers en olifanten te zien, of je moet terugkomen in februari/maart als het gras lager is. De beesten vinden het veel te druk aan de rand van het park waar de meerderheid van de toeristen een halve of hele dag wandelingen maken. Wel zijn er apen, wat herten krokodillen (incl de zeldzame Gharial) en de jungle is mooi (maar eerlijk is eerlijk, als je eens ineen echtejungle bent geweest wellicht niet de mooiste jungle ooit). Een groot gedeelte van de hike loop je door metershoog olifantengras (of beter gezegd, kruit en sluipt door..) en dus zie je niet veel meer dan de meter gras om je heen....Er blijken wel beesten in het park te zijn, want we zien pootafdrukken van beren, olifanten, neushoorns en een enkele tijger, maar die trekken zich aan het begin van de dag verder terug het park in.

De ochtend daarna doen we nog een poging om neushoorns te bekijken (over tijgers hebben we het al niet meer), maar dan vanaf de rug van een olifant. In een gebied wat eigenlijk net naast het park ligt (een community forest) is de kans wel groot om neushoorns te zien. Dit keerhebben we wel gelukenzien we twee neushoorns. Wat een prachtige beesten! Het is niet moeilijk om je even in de prehistorie te wanen als je deze beesten, samen met de krokodillen in een stuk jungle ziet lopen...

Met een voldaan gevoel gaan we dan ook terug naar het stadje om onze spullen weer in te pakken, want ‘s avonds slapen we in een wildtoren, midden in de jungle. Per jeep worden we vervoerd naar weer een ander communityforest, waar de bewonners van het dorp een toren hebben gebouwd. Voordeel van dit soort ‘excursies' is dat 100% van je geld naar de lokale bevolking gaat (en geloof me, ze kunnen het gebruiken...)Je slaapt in een (oke, oude, wat vergane wildtoren) en je eet bij de mensen in het dorp.

Om 17.00 uur komen we aan en we hebben een ruim uur voordat het donker wordt. Op het moment dat de schemering invalt zien we links een neushoorn lopen en rechts een hele groep herten! Zodra het donker is vraagt de gids/vaste bewoner van de toren of we mee willen lopen naar de neushoorn...Snel lopen we naar benden en achter de gids aan. We krijgen nog even instructies wat te doen als een neushoorn aanvalt (klim een boom in...)Na een kleine 10 minuten snelt hij vooruit en maant ons te wachten. Na een kleine minuut haalt hij ons op en laat zijn zoeklicht op de neushoorn schijnen. Een hele hoop herrie breekt los en de eerste 5 seconden hebben we geen idee of de neushoorn onze kant op komt en we moeten gaan klimmen, of dat hij juist bij ons vandaan vlucht. Het laatste blijkt gelukkig het geval....Nadat de neushoorn is weggevlucht draaitde gids zich om en zegt, okay, back to the tower, quickly!! Droog vraag ik ,quickly, waarom? De neushoorn is toch net weggevlucht. Dan geeft de gids toe dat er de laatste dagen ook een tijger is gesignaleerd in de buurt en dat deze gisteren nog een baby rhino heeft aangevallen. Dan blijkt dat je toch ook in het donker midden in de jungle best hard kan lopen, als je maar wil!

Bij terugkomst in de toren meldt de gids nog dat het goed is om ons even te controleren op bloedzuigers. Dat doen we dan ook maar(ook al zeiden ze dat bloedzuigers alleen maar in de monsoonperiode voorkomen..) en dat blijkt maar goed ook. 1 bloedzuiger had zich al vastgezogen aan de kleine teen van Natas en een andere kroop nog vrij over haar broek en 1 op haar hand. Nou had ik zelf al 2 bloedzuigers die zich tegoed deden aan mijn kuiten tijdens de jungle walk, dus ik was zo langzamerhand ervaren in het verwijderen van deze gezellige beestjes...ook een jungle ervaring om niet zo snel te vergeten (sorry, we hebben geen foto's van de bloedzuigers; Natas liet me niet eerst het fototoestel pakken voordat ik de beestjes mocht verwijderen...).

Na een nacht waarin we de muskieten hebben bevochten, de gaten in het net hebben geprobeerd te vullen met kledingstukken, werden we de volgende ochtend meteen naar de bus naar Kathmandu gebracht. De laatste etappe in Nepal en 1 van de laatste keren dat we wederom uren in een krakkemikkige bus door een land reizen.

Kathmandu

Kathmandu, stad waarin Hindoeisme en boedhisme probleemloos versmelten. Een stad van historische betekenis met prachtige oude tempels, mooie oude smalle straatjes met prachtige pandjes. Katmandu ligt in een vallei met nog een aantal prachtige oude (konings)steden, Patan en Bhakktapur. Allemaal met hun eigen Durbar Square (centrale, koninklijke plein) vol met paleizen en tempels.

Maar ook de stad van het toeristengedeelte Thamel, waar je gek kan worden van al het verkeer, de marihuana die je zo ongeveer samen met tijgerbalsem op elke straathoek door je strot wordt geduwd. De vallei van de smog; uitlaatgassen, stof en heel veel (vaak stilstaand, maar uiteraard wel toeterend) verkeer. Als je vanaf de rand van de vallei kijkt zie je helaas bijna niet meer de machtige Himalaya als achtergrond, deze is verdwenen achter een blauwgrijze wolk van smog...Maar, zoals altijd moet je je daardoor niet laten misleiden. Als je deze ergenissen voor lief neemt en je sensoren niet overladen zijn door alle prikkels, dan is er heel veel te zien en te doen in deze stad en omgeving. We hebben een prachtige wandeling gemaakt, een combinatie van het oude historische gedeelte en Durbar square. In de oude stad loop je door smalle straatjes tussen de lokale markten door en vind je geen toeristische winkels, maar kleine shopjes met stoffen, koperen pannen, etc, etc. Met de scooter kun je makkelijk zelf naar de andere steden en na een uurtje pas je je moeiteloos aan aan het verkeer (duim op de toeter en elk gaatje induiken dat je kunt..).

Ook in Katmandu verbranden ze hun lijken aan een heilige rivier en zo mogelijk is het hier nog indrukwekkender dan in Varanasi (India) en in ieder geval een stuk respectvoller! We hebben hier dan ook een uur heel stil zitten kijken met open ogen en gedachten die alle kanten op gaan. Mooi om te zien hoe men hier om gaat met de dood en het verdriet, maar aan onze kant ook verbazing en verwondering. De foto's spreken in dit geval voor zich denk ik.

Morgen verlaten we het prachtige Nepal en vliegen we naar Bhutan, het nog ongerepte en absoluut niet toeristische koninkrijkje middenin de Himalaya. Ons bezoek valt samen met de kroning van de nieuwe koning. De huidige koning zit er al zo'n 30 jaar, dus dit is een unieke gebeurtenis. We kijken er enorm naar uit!