Het kleine jongetje heeft een grote smile op zijn gezicht. Tot nu toe werden al onze verwachtingen (en die waren niet gering) waargemaakt.

We zitten nu alweer in Chili (we zullen de komende weken met enige regelmaat de grens tussen Chili en Argentinie oversteken, eigenlijk proberen we Chili en Argentinie als één land te bereizen), in Puerto Natales, het vertrekpunt voor de Torres Del Paines. Mooie busrit achter de rug en de eerste Guanaco´s (Lama achtige)en Nandu´s(soort struisvogel) gezien. Dwars door de Patagonische steppe (ja; dor, droog en enorm uitgestrekt). Ook in Zuid Amerika hebben ze een ´ big five´en de eerste 2 hebben we nu gezien.

Gisteren naar de Perito Moreno gletsjer geweest, onderdeel van de zuid Patagonische gletser. Tjeezus, wat is dat indrukwekkend! Bij het aanrijden zagen we hoe enorm uitgestrekt die gletser is. Een Amerikaan naast mij sprak uit wat ik dacht, de gletser is nog veel groter en indrukwekkender dan gedacht (en we hadden kunnen weten uit de boekjes). Maar toch, als je er voor staat besef je hoe groot die gletsjer is en besef je weer even hoe klein je zelf bent. 60 meter hoog en 5 kilometer breed schuift de gletsjer 2 meter per dag op. Daarmee blokkeert hij een rivier waarmee het een natuurlijke stuwdam wordt. Een keer per zoveel tijd (varieert nogal door de loop van de tijd) breekt het water met een enorm geweld er dan weer doorheen.

Als je onder aan de gletsjer staat hoor je het ijs piepen en kraken en valt er zo af en toe met een enorm kabaal een enorm stuk ijs naar beneden om daarna als ijsschots verder te gaan. Echt een plek waar je een paar uur ademloos staat te kijken. De gletsjer heeft prachtige kleuren, van spierwit tot helblauw. De papagaaien die we daar tegen kwamen (meest Zuidelijke soort ter aarde) zijn dan nog een bonusje....

Nu eens kijken of die Torres ook aan onze hoge verwachtingen kunnen voldoen! De komende 5 dagen gaan we trekken en pas daarna weer nieuws en foto´s!